Լուիզա Սարգսյանը ԱԺ պատգամավորի մանդատը ստացել է այս տարի: Ընտրվել «Ծառուկյան» դաշինքի համապետական ընտրացուցակով: Ընդգրկված է Ազգային ժողովի Եվրոպական ինտեգրման հարցերի մշտական հանձնաժողովում: Ամուսնացած է, ունի երկու զավակ:

Գրականագետ, բանասիրական գիտությունների թեկնածու Լուիզա Սարգսյանի հետ զրուցել ենք «Կանայք՝ օրենսդիրում» շարքի շրջանակում:

-Կինը և քաղաքականությունը որքանո՞վ են համատեղելի:

-Կանայք մեծ գործ ունեն անելու քաղաքականության մեջ: Կանայք ավելի լայն են մտածում, մտահորիզոնն ավելի ընդգրկուն է: Կան պահեր, որտեղ կանանց ներկայությունը ոչ միայն ցանկալի է, այլ նաև պարտադիր:

-Ի՞նչը ստիպեց Ձեզ քաղաքական գործիչ դառնալ:

-Ես շատ երիտասարդ տարիքում հասկացել եմ մի բան, որ ապագա ունեն այն երկրները, որտեղ ծերերը ապրում են ապահով, իսկ երիտասարդները իրենց ապագան, երազանքները, իղձերը կապում են իրենց երկրի հետ: Ես դասավանդում եմ դեռ 22-23 տարեկանից, և հենց այդ կապը երիտասարդների հետ, նրանց այսօրվա խնդիրները մեր երկրում ստիպեցին ինձ, որ ավելի խորանամ քաղաքականության մեջ:

-Ի՞նչ եք խորհուրդ տալիս Ձեր ուսանողներին:

-Ես նրանց ասում եմ, որ ոչ մի լավ բան հեշտ չի տրվում և աճելու, կայանալու համար պետք է աշխատել ու պայքարել: Ես երիտասարդ տարիքում եմ ամեն ինչ սկսել, վաղ եմ ամուսնացել, ընտանիք կազմել ու սովորել եմ ամեն ինչ համատեղել: Մարդն ինքն իրեն պետք է կարողանա հաղթահարել: Պահեր են լինում, երբ մտածում ես, որ վերջ, ժամանակը այլևս չի բավարարի, բայց երբ մարդը ապրում է այն կարգախոսով, որ եթե նույնիսկ դժվար է, միևնույն է՝ պետք է հաղթահարես ինքդ քեզ, ուրեմն դու դա անում ես: Սովորեցրել եմ արդեն տարիների ընթացքում ինձ այդպես ապրել:

-Ձեր հայացքները փոխվե՞լ են այս մի քանի ամիսների ընթացքում:

-Ես քարոզարշավի ընթացքում ավելի խորը ծանոթացա ժողովրդի խնդիրներին: Մեկ-մեկ պահեր են գալիս, երբ ինքս ինձ հարց եմ տալիս՝ չէ՞ որ կարդում էի, հեռուստացույց էի նայում, ինձ միշտ էլ քաղաքականությունը հետաքրքրել է, բայց ես չգիտեի, որ այսքան ծանր է վիճակը: Ես մինչ այդ ավելի գլոբալ խնդիրների մասին գիտեի, իսկ երբ մենք մտնում էինք ամեն մի համայնք, ամեն մի մարզ և քեզ մոտենում էին քաղաքացիներ, տարբեր տարիքի, սեռի, տարբեր խնդիրների, ապա հասկանում էիր, որ ունենք ոչ միայն մի գլոբալ խնդիր, այլ նաև խեղված ճակատագրեր:

-Ձեր կարծիքով՝ ո՞վ եք Դուք խորհրդարանում:

-Ես կարող եմ դառնալ այն մասնիկը, որը ժողովրդի կյանքում ինչ-որ բան կփոխի:

-Ամենակարևոր բանը ո՞րն է, ըստ Ձեզ, որը պետք է անի օրենսդիր մարմինը:

-Կայուն միջին խավի ձևավորումը: Ես գտնում եմ, որ երկրները, որոնք չունեն կայուն միջին քաղաքացի, ապա այնտեղ կյանք չկա: Միայն հարուստներից և աղքատներից բաղկացած երկիրը ապագա չունի: Ես հավատում եմ, որ կկարողանանք փոփոխություններ կատարել:

-Ինչպիսի՞ն է Լուիզա Սարգսյանը Ազգային ժողովում, և ինչպի՞սին է Լուիզա Սարգսյանը տանը:

-Տարբեր եմ, իհարկե: Ընտանիքը մնում է ընտանիք, աշխատանքը՝ աշխատանք: Աշխատում եմ այդ երկուսը չխառնել: ԱԺ-ում ես պատգամավոր եմ, իսկ տանը մայր, կին, բայց մարդ տեսակս նույն է մնում: Ես երբեք չեմ քարոզի մի բան իմ երեխաներին, այլ բան իմ ուսանողներին, և մի այլ բան Ազգային ժողովի ամբիոնից:

-Սկզբունքայի՞ն մարդ եք:

-Այո: Եթե ինձ համար կյանքում կան ինչ-որ երևույթներ, որոնք ճիշտ են կամ սխալ, ապա ես աշխատում եմ դրանց չդավաճանել ու նույնը սովորեցնում եմ իմ երեխային:

-Ի՞նչը կփոխվեր, եթե «Ծառուկյան» դաշինքը կազմեր խորհրդարանական մեծամասնություն:

-Ամեն ինչ այլ կլիներ: Մենք կարճ ժամանակում կիրագործեինք այն 15 կետերը, որոնք ներկայացրել էինք ժողովրդին: Դրանք միտված էին հայ շարքային քաղաքացու կյանքի բարելավմանը: Դրանք թոշակի, աշխատավարձերի բարձրացումներ էին: Իհարկե, չէինք կարող մի գիշերում Հայաստանը դարձնել Շվեյցարիա, բայց կարող էինք այդ պրոցեսի սկիզբը դնել:

-Մեր երկրի ամենամեծ խնդիրը:

-Կարծում եմ՝ արտագաղթը ու, հատկապես, երիտասարդների արտագաղթը: Երիտասարդները երազում են երկրից գնալու մասին, նրանք միայն ֆիզիկապես են այստեղ: Նրանք իրենց ապագան դրսում են պատկերացնում:

-Ի՞նչն է Ձե՛զ պահում այս երկրում:

-Իմ ուսանողները: Այս երիտասարդությունը, ամեն դեպքում, ինձ հիացնում է: Դասավանդում եմ Հայաստանի պետական ճարտարագիտական համալսարանում։ Ունենք ուսանող, որը հիանալի արդյունքներ է ցույց տալիս IT ոլորտում, բայց ասում է՝ ես միևնույն է, վերադառնալու եմ իմ համայնքում ապրեմ: Իհարկե, այդպիսի երեխաները պարզապես երջանկություն են ու ես անհամբեր սպասում եմ, թե երբ եմ նորից մտնելու այդ լսարան: Արտագաղթը մեծագույն չարիք է:

-Ինչպե՞ս պետք է  խնդիրը լուծել:

-Խնդիրները բազմաթիվ են և ինչպես տեսնում ենք՝ կյանքը բերել ու հասցրել է նրան, որ սոցիալական վիճակը դարձել է ամենագերական: Ինչ խնդրի մասին խոսում ենք, ամենը բերում է նրան, որ զարգացած տնտեսությունը հարցը կլուծեր:  Ես վթարներն ու ինքնասպանություններն էլ եմ կապում սոցիալական անբարենպաստ պայմանների հետ, որը բերում  հոգեբանական վատ վիճակի:

-Ի՞նչն է այսօր պակասում մարդկանց:

-Հանդուրժողականությունը:

-Ինչո՞վ եք զբաղվում, երբ Ազգային ժողովում չեք:

-Ամբողջ ազատ ժամանակս փորձում եմ դուստրերիս տրամադրել: Սիրում եմ կարդալ, քաղաքականություն մտնելուց հետո ավելի շատ եմ սկսել ընթերցել քաղաքական գրականություն:

-Ձեր սիրելի գրողը:

-Տոլստոյ եմ սիրում կարդալ: Իմ դասախոսը ակադեմիկոս Լևոն Մկրտչյանն է եղել: Անցնում էինք Տոլստոյի «Պատերազմ և խաղաղություն» վեպը, նա մեզ խորհուրդ տվեց, որ այդ վեպը մեկ էլ 33 տարեկանում կարդանք, քանի որ այդ ժամանակ լրիվ այլ աչքերով կնայենք կյանքին ու լրիվ ուրիշ արժեքներ կփնտրենք գրականության մեջ: Եվ դա աշխատում է…

-Ի՞նչ եք հիմա կարդում:

-Ժամանակակից ռուս գրողներից Վիկտորյա Տոկարևա եմ կարդում: Իր ստեղծագործություններում փորձում է բացահայտել ժամանակակից կնոջ խնդիրը:

-Եվ ո՞րն է այդ խնդիրը:

-Ինքն էլ դեռ չի հասկացել: Ես կարծում եմ՝ սիրո պակասն է, ժամանակակից կինը սիրված չէ:

-Դուք սիրվա՞ծ կին եք:

-Այո, նշածս խնդիրն իմը չէ:

Հարցազրույցը` Եվգենյա Համբարձումյանի

Լուսանկարները՝ Ալեքսանդր Սարգսյանի

Նախագծի մտահաղացման հեղինակ` Կարեն Զադոյան 

Կարդացեք նաև՝ 

• Պաշտոնը տվել է ինձ փոփոխություններ կատարելու հնարավորություն․ Լենա Նազարյան
• Իմ օրինակը, վստահ եմ, վարակիչ է լինելու. Մանե Թանդիլյան 
• Մարդը պետք է զգա, որ ապրում է օրենքի երկրում և պաշտպանված է. Իվետա Տոնոյան
• Եկել եմ ծառայելու մեր ժողովրդին, պետությանը. Կարինե Պողոսյան 

Իրավաբան.net