«Ես հիշում եմ մանկության տարիները, ինչպես ինձ մոտ առաջացավ սերը դեպի նկարչությունը։ Դրա հիմնական ստեղծողը, խթանիչ ուժը հայրս էր․ նա ինքը շատ էր սիրում նկարչությունը։ Լինելով քիմիա-բիոլոգիայի, անատոմիայի մասնագետ, շատ սեր ուներ դեպի նկարչությունը, և ինքն էլ արթնացրեց այդ սերը ինձ մոտ»,-պատմում է նկարիչ Վիլիկ Զաքարյանը։
Նկարչին գրավել է ինքնուրույն ստեղծելու, ստեղծագործելու հնարավորությունը և սեփական մտքի թռիչքը մակերեսի վրա տեսնելու ցանկալի պահը․ «Մեծ քեռիս, ոչ պրոֆեսիոնալ նկարիչ լինելով, պատերազմում զոհված հարազատ եղբոր դիմանկարն էր ստեղծել։ Փոքր տարիքում, երբ նայեցի ու իմացա, որ դա նկարել է մեծ քեռիս, ինձ վրա շատ մեծ տպավորություն թողեց, որովհետև այդ տարիքում չէի պատկերացնում՝ մարդ ձեռքով նկարի այդպիսի դեմքի արտահայտություն և այլն»։
Վիլիկ Զաքարյանն այդ պահին մտածել է՝ տեսնես կկարողանա՞ ինքն էլ այդպիսի մի բան անել․ «Երևի դա էլ ինձ տրամադրեց և հետաքրքրություն առաջացրեց դեպի նկարչությունը»։
Մանրամասները՝ տեսանյութում։
