«Իմ մանկությունը Վրաստանում է անցել, և դրա համար երևի Վրաստանը շատ եմ սիրում, մանավանդ Թբիլիսի քաղաքը, որտեղ հիմնականում այնտեղ էր անցնում իմ մանկությունը՝ Բորժոմիում, այնտեղ աշխատում էր իմ պապիկը, որը զինվորական բժիշկ էր, գնդապետ, մի ուրիշ կարոտ ունեմ էդ ժամանակաշրջանից»,-Iravaban.net-ի հետ զրույցում իր հիշողություններով է կիսվում նկարիչ Սերգեյ Շուգարովը։

Ասում է՝ նկարչությունն իր տարերքն է, մանկուց սիրել է զբաղվել դրանով, սկզբում մարդ, կենդանիներ, բնություն էր նկարում, ու հետո երբ տեղափոխվել են Երևան, հաճախել է նկարչության դասերի, տարիների ընթացքում շփվել այս ոլորտի հայտնի մարդկանց հետ։

Նա սիրով ու հպարտությամբ է հիշում իր ուսուցիչներին, պատմում այն ամենի մասին, ինչ սովորել է նրանցից։

Արվեստը մաքրում է քո ներքին աշխարհը, ես բավականին շատ տեղերում եմ եղել, տեսել բարձր մակարդակի թանգարաններ՝ Փարիզ, Ամերիկա, Հռոմ, Վիեննա, դա էլ է ազդում, դա մաքուր արվեստ է, որտեղ մարդը աճում է։ Կյանքն ու արվեստը և՛ նման են, և՛ տարբեր․ եթե մարդու մեջ արվեստ չկա, կյանքն այլ կերպ է անցնում»,-նշում է Շուգարովը։

Մանրամասները՝ տեսանյութում։