Ֆրանսիական Le Monde-ը գրում է, որ «Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը մարտահրավեր է նետել համաշխարհային հսկաներին եւ «չի վախենում ոչ Մոսկվայից, ոչ Վաշինգտոնից», հայտնում է Mediamax-ը։
«Որտե՞ղ էր ամերիկյան ղեկավարությունը, երբ ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիան Լեռնային Ղարաբաղում ներքաշվում է ռազմական գործողությունների մեջ՝ անգամ չզգուշացնելով «դաշնակիցներին»։ Որտե՞ղ է ռուսական վերահսկողությունը «ազդեցության ավանդական գոտում», երբ նախկին խորհրդային երկրներից մեկը՝ Ադրբեջանը՝ Թուրքիայի աջակցությամբ ռմբակոծում է Հայաստանը։ Թուրքիան՝ ահռելի ախորժակով տարածաշրջանային տերությունը, չի պատրաստվում հաշվի նստել Պուտինի կամ Թրամփի հետ»,- գրում է Le Monde-ը՝ «Էրդողանի Թուրքիան անտեսում է Կրեմլը եւ Սպիտակ տունը» հոդվածում։
«Եթե ԱՄՆ-ը կարծում է, որ ՆԱՏՕ-ում Թուրքիայի անդամակցության պահպանումն արդարացնում է Էրդողանի բոլոր կամակորությունները, ուրեմն Թուրքիան լիովին ազատ է շարունակելու ծավալապաշտական քաղաքականությունը Կովկասում, Մերձավոր Արեւելքում, Մեհրիբում եւ Արեւելյան Միջերկրականում։ Հստակ է, որ դա ԱՄՆ-ին դուր չի գալիս, բայց նա հաշտվում է դրա հետ։
Ռուսաստանը լավագույն դիրքում չէ։ Պուտինը սխալվել է, եթե կարծում է, որ նախորդ տարի С-400 հրթիռային համակարգ վաճառելով՝ շահել է Թուրքիայի նախագահի համակրանքը: Կրեմլի ռազմավարն այսօր նորից ստիպված է գործ ունենալ Թուրքիայի եւ նրա ուժերի հետ իր համար կարեւոր առնվազն երկու ճակատներում՝ Սիրիայում (Թուրքիան օկուպացրել է երկրի տարածքի մի մասը) եւ Լիբիայում (Մոսկվան եւ Անկարան այնտեղ տարբեր ճակատներում են)։
Երբ ԱՄՆ նախագահ Էյզենհաուերը 1956 թվականին հրամայեց (ԽՍՀՄ-ի քաջալերմամբ) բրիտանացիներին, ֆրանսիացիներին եւ իսրայելացիներին դադարեցնել արշավը Եգիպտոսում, նրան լսեցին։ 1990-ականների սկզբին, երբ ԱՄՆ-ը, Ռուսաստանի աջակցությամբ, Բալկաններում խաղաղության կոչ էր անում, զենքերը լռեցին։ Ծանրակշիռ դերակատարներն այն ժամանակ դեռեւս ազդեցություն ունեին։ Իսկ այսօր Պուտինին ու Թրամփին ուժով զիջող Էրդողանը նրանց հեռուն է ուղարկում», – եզրափակում է Le Monde-ը:
