Քննչական պրակտիկայում ոտքերի հետքերը պակաս կարևոր չեն: Ոտքի հետքերով հնարավոր է որոշել հանցագործի տարիքը, հասակը, քաշը, նույնիսկ սեռը:

Հետքաբանական հետազոտման օբյեկտներ են հանդիսանում ինչպես կոշիկի, այնպես էլ բոբիկ և գուլպա հագած ոտքերի հետքերը:

Հետքերը, կախված առաջացման պայմաններից և մեխանիզմից, կարող են լինել ծավալային, մակերեսային, ստատիկ, դինամիկ, լոկալ և պերիֆերիկ:

Ծավալային հետքերը մնում են հիմնականում փխրուն մակերեսի վրա և դրանց հայտնաբերումը որևէ դժվարություն չի ներկայացնում:

Մակերեսային հետքերն առաջանում են կոշիկի ներբանի կամ ոտնաթաթի ազդեցությամբ հետք ընդունող օբյեկտի մակերեսային փոփոխությունների հաշվին:

Դրանք կարող են առաջանալ երկու եղանակով. առաջինը` երբ կոշիկից որոշ նյութեր են մնում հետք ընդունող օբյեկտի վրա, կամ երբ հետք ընդունող օբյեկտն է որոշ նյութեր թողնում կոշիկի վրա:

Ոտքերի հետքերը լինում են նաև ստատիկ ու դինամիկ:

Ստատիկ հետքերն առաջանում են այն դեպքում, երբ անձը կանգնած է կամ քայլելիս վերջին շարժումը դադարել է, իսկ դինամիկ հետքերն առաջանում են սահքի ժամանակ:

Հ.Գ. Որքան էլ «կատարյալ » լինի հանցագործությունը, միևնույն է առանց հետքերի չի կարող լինել:

Աղբյուրը` Իրավաբան.net