Տիգրան Համբարձումյանը 2015 թվականին ընդունվել է ԵՊԲՀ ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետ:  Արդեն մոտ մեկ տարի որպես բուժակ աշխատում է շտապ օգնության ծառայությունում, ինչպես նաև Վնասվածքաբանության և օրթոպեդիայի գիտական կենտրոնում,  որը COVID-19-ի դեմ պայքարի օրերին պացիենտների բուժման նպատակով վերապրոֆիլավորվել է որպես ինֆեկցիոն հիվանդանոց: Այս մասին հայտնում է ԵՊԲՀ -ից։

ԵՊԲՀ սովորողի ընտանիքում բոլորը բժիշկներ են. մայրը, հայրը, եղբայրը: Մանուկ հասակից նա առնչվել է բժշկության հետ և երբեք իրեն այլ մասնագիտության մեջ չի պատկերացրել:

«Որոշեցի բժիշկ դառնալ և շատ եմ սիրում իմ մասնագիտությունը: Սիրում եմ օգնել մարդկանց և այդ պատճառով որոշեցի  համավարակի այս բարդ օրերին լինել առաջնագծում և հնարավորությունների սահմանում օգնություն ցուցաբերել մարդկանց, ովքեր դրա կարիքն ունեն: Ստիպողաբար չեմ աշխատում, ինքս եմ կայացրել այդ որոշումը  և ավելի ու ավելի եմ համոզվում,  որ չեմ սխալվել ընտրած մասնագիտության մեջ»,- ասում է Տիգրանը:

Հերթապահում է գրեթե երկու օրը մեկ, աշխատանքը ծավալուն է, բայց խոստովանում է՝ երբ տեսնում է կատարած գործի արդյունքը,  ոգևորվում է ու շարժվում առաջ:

 «Անկախ ամեն ինչից պետք է սիրել աշխատանքը,  հաճույքով անել այն և այդ ժամանակ ամեն ինչ կստացվի»,- նկատում է ապագա բժիշկը:

Բնական է, որ ձգտում է շատ զգույշ լինել, որ չվարակվի աշխատանքի բերումով և չվարակի նաև հարազատներին: Հույս ունի, որ շուտով պանդեմիան կավարտվի և որևէ մեկին այլևս վտանգ չի սպառնա, և մարդիկ նորից կվերադառնան բնականոն կյանքին:

Երիտասարդը կարծում է, որ երբեք չի փոշմանելու այս ճանապարհն անցնելու համար, որովհետև շատ բան է հասցրել սովորել մի քանի ամիսների ընթացքում և շարունակում է սովորել, որը ապագայում իրեն պետք կգա նեղ մասնագիտական ոլորտում:  Նրա խոսքով՝ ամենակարևորը աշխատանքը սիրելն է:

Ընդգծում է, որ հպարտանում է բոլոր ընկերներով, որոնք գնացել են այդ պատասխանատու քայլին և, հրաժարվելով շատ բաներից, գիշեր-ցերեկ հիվանդների կողքին են  և պատվով են կատարում իրենց աշխատանքը.

Առաջիկայում Ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետի արդեն 6-րդ կուրսի ուսանող Տիգրան Համբարձումյանը պատրաստվում է մասնագիտանալ  միկրովիրաբուժության ոլորտում: Դպրոցական հասակից այցելելով տարբեր հիվանդանոցներ, վիրահատարաններ, շփվելով շատ բժիշկների հետ ի սկզբանե որոշել էր, որ պետք է վիրաբույժ դառնա:

Իսկ առաջին կուրսից սկսած հերթապահել է, մասնակցել վիրահատությունների, ինչը նպաստել է, ընտրել միկրովիրաբուժությունը որպես մասնագիտացում, մի բնագավառ, որի միջոցով, ապագա բժշկի գնահատմամբ, տարբեր ծանրության վնասվածքներից վերականգնելուց բացի, հնարավոր է  նաև ապահովել արտաքին էսթետիկ տեսք: