Ազգային ժողովի պատգամավորներ Տիգրան Ուրիխանյանը, Միքայել Մելքումյանը և Վահե Էնֆիաջյանը օրենսդրական նախաձեռնության կարգով ներկայացված «Տեսանկարահանող կամ լուսանկարահանող սարքերով հայտնաբերված ճանապարհային երթևեկության կանոնների խախտումների վերաբերյալ գործերով իրականացվող վարչական վարույթի առանձնահատկությունների մասին» օրենքում փոփոխություն կատարելու մասին» օրենքի նախագի են ներկայացրել կառավարություն։ Այս հարցը կքննարկվի մարտի 29-ին՝ կառավարության հերթական նիստի ժամանակ։

Նախագծով առաջարկվում է փոփոխություններ կատարել տրանսպորտային միջոցը վար­ձույթով տալու գործունեությամբ զբաղ­վող իրավաբանական անձանց կամ անհատ ձեռ­նար­կատերերի կողմից վարձույթով տրված տրանսպորտային միջոցով կատարված իրավա­խախ­տումների համար վարչական տուգանք կիրառելու ընթացակարգերում:

Հիմնավորման մեջ նշվում է, որ փոփոխության տրամաբանության հիմքում դրված է այն, որ իրա­վա­բանական անձը կամ անհատ ձեռնարկատերը չի կարող ենթարկվել պատասխանատ­վու­թյան այն դեպքում, երբ չի կատարել իրավախախտում: Համաձայն գործող օրենքի` տրանս­պոր­տային միջոցը վարձույթ տալու գործունեությամբ զբաղվող իրավաբանական անձինք կամ ան­հատ ձեռնարկատերերը պարտավոր են վճարել իրավախախտում կատարած անձի փոխա­րեն, եթե մեկ ամսվա ընթացքում իրավախախտում կատարած անձը, նույն ինքը `վարձակալը, չի վճարում վարչական ակտի գումարը: Սա արդեն ինքին հանդիսանում է մարդու իրավունք­նե­րի խախտում:

Համաձայն Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ Հայաստանի Հան­րա­պետության օրենսգրքի 32-րդ հոդվածի վարչական իրավախախտման համար տույժը նշա­նակ­վում է կատարված իրավախախտման համար: Բացի այդ, այն դեպքերում, երբ ճանա­պար­հա­յին երթեւեկության կանոնի խախտումն ամրագրվել է տեսանկարահանման կամ լուսա­նկա­րա­հանման միջոցով, ապա սույն օրենսգրքով նախատեսված վարչական պատասխանատ­վու­թյունը կրում է տրանսպորտային միջոցի սեփականատերը, իսկ եթե տրանսպորտային միջոցը հանդիսանում է իրավաբանական անձի կամ անհատ ձեռնարկատիրոջ սեփականություն, ապա՝ համապատասխանաբար իրավաբանական անձի ղեկավարը կամ անհատ ձեռնար­կա­տե­րը, եթե չեն ապացուցում, որ խախտումը կատարել է այլ անձ:

Այսինքն՝ ապացուցելով նույ­նիսկ, որ իրավախախտում կատարողը տվյալ իրավաբանական անձը կամ անհատ ձեռ­նար­կա­տե­րը չէ, միեւնույն է մեկ այլ օրենքով նրա վրա է դրվում վարչական ակտի վճարման պար­տա­կա­նությունը: Մինչ դեռ օրենքները մշակելիս եւ ընդունելիս պետք է հնարավարություններ ստեղծենք մանր եւ միջին ձեռնարկատիրության զարգացման համար, որոնց թվին են դասվում նաեւ տրանսպորտային միջոցները վաձրույթ տալու գործունեությամբ զբաղվող կազմա­կեր­պությունները, նպաստենք, այլ ոչ թե սահմանափակենք նրանց գործունեության ընդլայնմանը:

Ալիսա Չիլինգարյան