Յուրաքանչյուր ռազմագերի հարցաքննության ժամանակ պարտավոր է հայտնել միայն իր ազգանունը, անունը և կոչումը, ծննդյան տարեթիվը և անձնական համարը, կամ եթե այդպիսին չկա, այլ հավասարազոր տեղեկություն: Այն դեպքում, եթե ռազմագերին միտումնավոր խախտի այդ կանոնը, նրան կարող է սպառնալ նրա կոչման և դրության ռազմագերիներին տրամադրվող առավելությունների սահմանափակում: Այս մասին ամրագրված է «Ռազմագերիների հետ վարվելակերպի մասին» Ժնևի կոնվենցիայում:
Կոնֆլիկտի մեջ գտնվող յուրաքանչյուր կողմ պարտավոր է ամեն մի անձի, որի վրա տարածվում է իր ենթադատությունը և որը կարող է դառնալ ռազմագերի, ապահովել անձը հաստատող փաստաթղթով, նշելով ազգանունը, անունը, կոչումը, անձնական համարը կամ համազոր տեղեկություններ և ծննդյան տարեթիվը: Դրանից բացի, անձը հաստատող այդ փաստաթուղթը կարող է ունենալ ստորագրություն կամ դրա տիրոջ մատնահետքերը կամ թե մեկը և թե մյուսը, ինչպես նաև բովանդակել ցանկացած այլ տեղեկություններ, որոնք կոնֆլիկտի մեջ գտնվող կողմը կցանկանա ավելացնել այն անձի վերաբերմամբ, որը պատկանում է իր սեփական զինված ուժերի կազմին: Անձը հաստատող վկայականը, հնարավորության սահմաններում պետք է լինի 6,5 x 10 սմ չափի և պետք է ունենա կրկնօրինակ: Ռազմագերին պարտավոր է անձը հաստատող վկայականը ներկայացնել ցանկացած պահանջի դեպքում, բայց այն ոչ մի դեպքում չի կարող նրանից վերցվել:
