ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 187-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` քաղաքացին կամ իրավաբանական անձը, որն անշարժ գույքի սեփականատերը չէ, սակայն այն տասը տարվա ընթացքում բարեխղճորեն, բացահայտ և անընդմեջ տիրապետում է որպես սեփական գույք, այդ գույքի նկատմամբ ձեռք է բերում սեփականության իրավունք (ձեռքբերման վաղեմություն): Նշված իրավանորմի վերլուծությունից հետևում է, որ ձեռքբերման վաղեմության ուժով սեփականության իրավունքի ձեռքբերման համար անհրաժեշտ է մի շարք վավերապայմանների միաժամանակյա առկայությունը: Մասնավորապես, դրանք են`
- տիրապետումը պետք է լինի բարեխիղճ,
- փաստացի տիրապետողը գույքը պետք է տիրապետի որպես սեփականը,
- տիրապետումը պետք է լինի 10 տարի և անընդմեջ,
- տիրապետումը պետք է լինի բացահայտ:
Վերոգրյալից հետևում է, որ միայն երկար տարիներ տանն ապրելը և տան համար ծախսեր, վճարումներ կատարելը բավարար չէ տան նկատմամբ սեփականության իրավունք ձեռք բերելու համար: Ձեռքբերման վաղեմության ուժով սեփականության իրավունքի ձեռք բերման համար անհրաժեշտ է նաև տիրապետման բարեխղճությունը: Մասնավորապես՝ տունը զբաղեցնելու ժամանակ անձինք պետք է որևէ փաստական հիմք ունենան ենթադրելու, որ իրենք տունը տիրապետելու են որպես սեփականություն:
