Ինչպես գիտենք, խախտված քաղաքացիական իրավունքները վերականգնելու պահանջ ներկայացնելու համար օրենսդիրը սահմանել է հայցային վաղեմության ժամկետ, որի ավարտից հետո միայն բացառիկ դեպքերում (բաց թողնված ժամկետը հարգելի համարվելու դեպքում) է հնարավոր իրավունքների վերականգնում:

Սակայն օբյեկտիվ անհրաժեշտությունից ելնելով` սահմանվել են նաև որոշ պահանջներ, որոնց նկատմամբ չի գործում որևէ վաղեմության ժամկետ:

Այսպես` հայցային վաղեմությունը չի տարածվում`
1) անձնական ոչ գույքային իրավունքների և այլ ոչ նյութական բարիքների պաշտպանությանն ուղղված պահանջների վրա, բացառությամբ օրենքով նախատեսված դեպքերի.
2) ավանդները վերադարձնելու վերաբերյալ ավանդատուների կողմից բանկին ներկայացվող պահանջների վրա.
3) քաղաքացու կյանքին կամ առողջությանը պատճառված վնասը հատուցելու պահանջների վրա: Սակայն նման վնասի հատուցման իրավունքի ծագման պահից երեք տարի անցնելուց հետո ներկայացված պահանջներն անցյալ ժամանակի համար բավարարվում են ոչ ավելի, քան հայցի ներկայացմանը նախորդած երեք տարիների համար.
4) սեփականատիրոջ կամ այլ տիրապետողի իրավունքի ամեն մի խախտման վերացման պահանջների վրա, թեկուզև այդ խախտումները կապված չեն եղել տիրապետումից զրկելու հետ.
5) սեփականատիրոջ` պետական մարմնի կամ տեղական ինքնակառավարման մարմնի կամ դրանց պաշտոնատար անձանց ակտը, որով խախտվել են սեփականատիրոջ գույքի տիրապետման, օգտագործման և տնօրինման իրավունքները, անվավեր ճանաչելու մասին պահանջների վրա.
6) օրենքով սահմանված այլ պահանջների վրա:

Աղբյուրը` Իրավաբան.net