Գլխադասային մշակութային կրթության և սոցիալական հարցերի մշտական հանձնաժողովը դրական եզրակացություն է տվել մի շարք գործիչների Երևանի պատվավոր քաղաքացու կոչում շնորհելու նախաձեռնությանը:
Պատվավոր քաղաքացու կոչում է շնորհվել Արմեն Խանդիկյանին:
Արմեն Խանդիկյանը ծնվել է 1946 թվականին Բեյրութում։ 1947 թվականին հայրենդարձել է։ 1965-1970 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի ռեժիսորական բաժնում։ 1968 թվականին ընդունվել է Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոն` որպես դերասան։ 1971 թվականին բեմադրել է առաջին ներկայացումը` Ժ. Անույի «Ուղևորն առանց ծանրոցի»։ 1986-1989 թվականներին եղել է Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնի գլխավոր ռեժիսորը, 1989 թվականից մինչ օրս թատրոնի գեղարվեստական ղեկավարն է։
1992 թվականին Արմեն Խանդիկյանն առաջին անգամ հայ թատրոն է բերել «Հուլիոս Կեսար» ողբերգության բեմադրությունը, որն արժանացել է ՀՀ Պետական մրցանակի:
1996 թվականին թատրոնի խաղացանկը համալրեց «Ռոմեո և Ջուլիետ» ողբերգությունը` Արմեն Խանդիկյանի բեմադրությամբ: 2004 թվականին Արմեն Խանդիկյանը բեմադրել է «Մակբեթ» ողբերգությունը, որով թատրոնը մասնակցել է Լեհաստանում և Հունգարիայում կայացած շեքսպիրյան փառատոներին:
Արմեն Խանդիկյանը 5 տասնյակից ավելի բեմադրությունների հեղինակ է:
90-ական թվականներին Արմեն Խանդիկյանն արժանացել է ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործչի, 2005 թվականին՝ ՀՀ ժողովրդական արտիստի կոչումների, 2011 թվականին՝ Պետական մրցանակի, պարգևատրվել է Մովսես Խորենացի մեդալով և «Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 1-ին աստիճանի մեդալով:
Պատվավոր քաղաքացու կոչում է շնորհվել նաև օպերային երգիչ Բարսեղ Թումանյանին:
Բարսեղ Թումանյանը ծնվել է 1958 թվականին Երևանում։ Սովորել է Երևանի Կոմիտասի անվան կոնսերվատորիայի երգեցողության բաժնում։ 1982-1983 թվականներին երգել է Միլանի «Լա Սկալա» օպերային թատրոնում։ 1985 թվականին ուսումը շարունակել է Մոսկվայի կոնսերվատորիայում։ 1980 թվականից եղել է Երևանի Օպերայի և բալետի պետական ակադեմիական թատրոնի մեներգիչ, այնուհետև՝ Ռուսաստանի զինված ուժերի Ալեքսանդրովի անվան անսամբլի մենակատար։
1990 թվականին ելույթ է ունեցել Լոնդոնի «Վիգմոր» դահլիճում, որը նրան մեծ հռչակ է բերել։ 1990-ականների սկզբներին ելույթներ է ունեցել եվրոպական քաղաքներում, Ավստրալիայում, որտեղ արժանացել է Հատուկ մրցանակի՝ «Ֆաուստ» օպերային ներկայացման մեջ Մեֆիստոֆելի դերի համար։ 2002-2005 թվականներին մենահամերգներով հանդես է եկել ԱՄՆ-ի, Ավստրիայի, Կանադայի, Գերմանիայի, Չինաստանի, Ճապոնիայի բազմաթիվ քաղաքներում։
Ընտրվել է Բնության և հասարակության մասին գիտությունների միջազգային ակադեմիայի փոխնախագահ։ 2000 թվականից Բարձր արվեստի համաժողովի հայկական մասնաճյուղի նախագահն է։
2014 թվականից Բարսեղ Թումանյանը Աստանայի օպերային թատրոնի առաջատար մեներգիչ է։
Բարսեղ Թումանյանը 1982-ին արժանացել է Հոլանդիայի Հերտոգենբոլս քաղաքի պատվավոր մրցանակի: 1983-ից Միլան քաղաքի պատվավոր քաղաքացի է: 2005-ից՝ ԱՄՆ Գլենդել քաղաքի պատվավոր քաղաքացի: 1986 թվականին ստացել է Չայկովսկու անվան մոսկովյան միջազգային մրցույթի 2-րդ մրցանակ: 2006-ին արժանացել է ՀՀ ժողովրդական արտիստի կոչման, 2013 թվականին՝ ՀՀ ԱԺ պատվավոր մեդալի:
Հայ քանդակագործ, ՀՀ ժողովրդական նկարիչ Լևոն Թոքմաջյանին ևս շնորհվեց պատվավոր քաղաքացու կոչում:
Լևոն Թոքմաջյանը ծնվել է 1937 թվականին Երևանում:
1952-1957 թվականներին սովորել է Երևանի Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստի ուսումնարանում։
1957-1963 թվականներին սովորել է Երևանի գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտում։
1963-1975 թվականներին՝ Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայում։
Երգել է Հայաստանի պետական երգչախմբում։
1969 թվականից Հայաստանի նկարիչների միության անդամ է, Եվրասիական գեղարվեստի ակադեմիայի անդամ (1998, Բիշքեկ), 2008 թվականից՝ Ճարտարապետության և շինարարարության Հայաստանի ազգային համալսարանի գծանկարի, գունանկարի և քանդակի ամբիոնի դասախոս, պրոֆեսոր։
Եվրասիական միջմայրցամաքային, միջազգային գեղարվեստի ակադեմիայի իսկական անդամ, ակադեմիկոս է։
2010 թվականին արժանացել է Էջմիածին քաղաքի պատվավոր քաղաքացու կոչմանը՝ Էջմիածնում կատարած գործերի և վաստակի համար, և «Թեքեյան» ամենամյա մրցանակի։
Երևանի պատվավոր քաղաքացու կոչում շնորհվեց հայ բանաստեղծ, գրականագետ, բանասիրական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր Հենրիկ Էդոյանին:
Հենրիկ Էդոյանը ծնվել է 1940 թվականին Երևանում։ 1957 թվականին ավարտել է Երևանի թիվ 39 միջնակարգ դպրոցը։ 1959-1962 թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակում։ 1967 թվականին ավարտել է ԵՊՀ բանասիրական ֆակուլտետը, 1970 թվականին՝ ԽՍՀՄ ԳԱ Մոսկվայի Մ. Գորկու անվան համաշխարհային գրականության ինստիտուտի ասպիրանտուրան (գրականության տեսության գծով)։ 1971 թվականից աշխատում է ԵՊՀ-ում որպես գիտաշխատող, 1973 թվականից՝ դասախոս։
1974 թվականին «Ռեալիզմի հարցերը 20-րդ դարի հայ քննադատության և գեղագիտության մեջ» թեմայով դիսերտացիա է պաշտպանել և ստացել բանասիրական գիտությունների թեկնածուի աստիճան, 1990 թվականին՝ դոցենտի աստիճան, 1991 թվականին՝ պրոֆեսորի կոչում։ 1986-2008 թվականներին եղել է ԵՊՀ արտասահմանյան գրականության և գրականության տեսության ամբիոնի վարիչ։
Մասնակցել է միջազգային մի շարք գիտաժողովների, դասախոսություններ կարդացել ԱՄՆ-ում, Ֆրանսիայում, Գերմանիայում։ 1995-1996 թվականներին դասավանդել է Բեյրութի Հայագիտական հիմնարկությունում և Հայկազյան համալսարանում։
Տարվա լավագույն գրքի համար 2002 թվականին արժանացել է ՀԳՄ ոսկե մեդալի, արժանացել է Թեքեյան մշակութային միության «Հայկաշեն Ուզունյան» մրցանակով:
2010 թվականին արժանացել է Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործչի կոչման:
