Կեղծ ցուցմունքները կարող են տալ ոչ միայն կասկածյալն ու մեղադրյալն, այլ նաև տուժողներն ու վկաները:
Այդ ցուցմունքները կարող են տրվել ինչպես սեփական շահերից ելնելով, այնպես էլ ի վնաս իրենց:
Հաճախ կեղծ ցուցմունքներ տալու դրդապատճառ են հանդիսանում հետևյալ հանգամանքները`
1. Հանցավոր կամ պարսավելի այլ արարքներում մերկացնելու վախը,
2. Մտավախությունը, որ կվատանա փոխհարաբերությունները գործով անցնող այլ անձանց հետ:
Կառուցվածքային տեսակետից կարելի է առանձնացնել կեղծ ցուցմունքների հետևյալ տեսակները.
1. Ցուցմունքներ, որոնք լիովին մտացածին են,
2. Ցուցմունքներ , որոնք մասամբ են կեղծ դատողություններ պարունակում.
3. Ցուցմունքներ, որ հիմնված են ճիշտ փաստերի վրա, բայց ինչ-որ չափով տեղաշարժվում են ժամանակի կամ տարածության մեջ, կամ էլ ներկայացվում են այլ երանգավորումով:
