Ազգային ժողովի «Իմ քայլը» խմբակցության նախկին պատգամավոր Արսեն Ջուլֆալակյանն անդրադարձել է ստեղծված իրավիճակին․
«Ի՞նչ է պետք հենց հիմա անել ստեղծված անչափ ծանր իրավիճակում։
Հարց, որով անխտիր բոլորն են մտահոգված (քիչ թե շատ…)։
Վստահ եմ, գերխնդիրը հիմա խուսափելն է քաղաքացիական պատերազմից (որի վտանգը կարծում եմ մեծ է)։
Իսկ ինչպե՞ս դա անել, երբ կա կուտակված բավականին մեծ դժգոհություն (հիմնավոր դժգոհություն)։
Փորձել հարցը լուծել իրավական ճանապարհով։
Անկախ նրանից, քո ցանկությամբ է եղել, թե ոչ, գիտակցաբար, թե չէ… երբ ղեկավարությունը վստահվում է մեկին, նա էլ կրում է դրանից բխող ամբողջ պատասխանատվությունը։
Տրիվիալ մի օրինակ, որպեսզի հնարավորինս հասկանալի լինի լայն շրջանակներին, այդ թվում նրանց, ովքեր «քաղաքականությունից գլուխ չեն հանում» և իրենց համարում են չքաղաքականացված։
Երբ ֆուտբոլի թիմի գլխավոր մարզիչ է նշանակվում մի մարդ՝ օժտված անհրաժեշտ բոլոր լիազորություններով (հենց այդ մարդու իսկ համաձայնությամբ…), և որոշակի ժամանակ անց իր թիմն անսպասելի ծանր պարտություն է կրում, չի կարող մարզիչը տարբեր պատճառներ բերել՝ հիմնավորելու այդ պարտությունը (տղեքն էին մեղավոր՝ վատ խաղացին, ֆեդերացիան էր մեղավոր՝ գումար քիչ տվեց, մրացավարն էր սխալ դատում և այլն…)։
Նաև չես կարող, օրինակ, տուն ուղարկել ամբողջ թիմին և նոր թիմ կազմել։ Հիմնականում նման դեպքերում մարզիչը ներողություն է խնդրում, ընդունում իր սխալն ու հեռանում…
Իսկ այս պահին ի՞նչ իրավական տարբերակ կա։
Վարչապետը (ով նաև ի պաշտոնե գերագույն հրամանատարն էր պատերազմի օրերին…), կամավոր հրաժարական է տալիս՝ ընդունելով իր մեղքի բաժինը։ Իշխող քաղաքական թիմն ընտրում է իր շարքերից վարչապետի ժամանակավոր պաշտոնակատար և հնարավորինս սեղմ ժամկետներում նշանակում արտահերթ ընտրություններ:
Այս տարբերակը, կարծում եմ, կլինի ամենաօպտիմալը՝ խուսափելու հետագա սրացումներից և բախումներից, ինչպես նաև ունենալու ստեղծված նոր իրականությանը համահունչ իշխանություն։ Արդեն պարզ է,որ լիքը բան է փոխվել և ուղղակի աչք փակելով չընդունել այդ ամենը համարում եմ արկածախնդրություն։
հ.գ. գրածս բնավ «հարգարժան» ֆեյքերին ոգևորելու համար չէ, այլ ուղղված է իրական մարդկանց, հատկապես նրանց, ովքեր որոշում կայացնելու լիազորություն/պարտականություն ունեն ի պաշտոնե։
Հուսամ, հաշվի կառնվի առաջարկս և գոնե լուրջ կքննարկվի համապատասխան շրջանակների կողմից։
Պահն իրոք շատ կարևոր է, ճակատագրական»:
