Առուվաճառքի պայմանագրի վերաբերյալ հարաբերությունները կարգավորվում են ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 31-րդ գլխի հոդվածներով, «Նոտարիատի մասին» ՀՀ օրենքով, ինչպես նաև «Գույքի նկատմամբ իրավունքների պետական գրանցման մասին» ՀՀ օրենքով և այլ իրավական ակտերով:
Համաձայն քաղաքացիական օրենսգրքի 561-րդ հոդվածի` «Վաճառողը անշարժ գույքի առուվաճառքի պայմանագրով պարտավորվում է գնորդի սեփականությանը հանձնել հողամաս, շենք, շինություն, բնակարան կամ այլ անշարժ գույք»: Իսկ գնորդն էլ պարտավորվում է ընդունել այդ գույքը և վճարել դրա համար: Անշարժ գույքի հետ կապված յուրաքանչյուր գործարք կնքվում է գրավոր` կողմերի ստորագրությամբ մեկ փաստաթուղթ կազմելու միջոցով: Անշարժ գույքի առուվաճառքի պայմանագիրը ենթակա է նոտարական վավերացման, իսկ դրանից բխող իրավունքները` պետական գրանցման:
Անշարժ գույքի առուվաճառքի պայմանագրի էական պայմաններն են առարկան և գինը:
Քաղաքացիական օրենսգրքի 566-րդ հոդվածի համաձայն` «անշարժ գույքի վաճառքի պայմանագրում պետք է նշվեն տվյալներ, որոնք հնարավորություն են տալիս որոշակիորեն սահմանել գնորդին պայմանագրով փոխանցման ենթակա անշարժ գույքը, ներառյալ` համապատասխան հողամասում կամ այլ անշարժ գույքի կազմում անշարժ գույքի դիրքը որոշող տվյալներ: Պայմանագրում այդ տվյալների բացակայության դեպքում հանձնման ենթակա անշարժ գույքի մասին պայմանը համարվում է չհամաձայնեցված, իսկ համապատասխան պայմանագիրը` չկնքված»:
Իսկ 567-րդ հոդվածի համաձայն` «անշարժ գույքի վաճառքի պայմանագիրը պետք է նախատեսի դրա գինը: Անշարժ գույքի վաճառքի պայմանագրում կողմերի գրավոր համաձայնեցված գնի մասին պայմանի բացակայության դեպքում դրա վաճառքի պայմանագիրը համարվում է չկնքված»:
Համաձայն «Նոտարիատի մասին» ՀՀ օրենքի 55-րդ հոդվածի` նոտարը վավերացնում է այն գործարքները, որոնց համար օրենքով նախատեսված է պարտադիր նոտարական ձև: Կողմերից մեկի պահանջով նոտարը կարող է վավերացնել և այլ գործարքներ, եթե անգամ օրենքով տվյալ տեսակի գործարքի համար նոտարական ձև չի պահանջվում: Սրանից բխում է, որ օրենսդիրը նախատեսել է, որ նույնիսկ նոտարական պարտադիր վավերացում չպահանջող գործարքները կարող են վավերացվել` նպատակ ունենալով հնարավորինս նվազեցնել հետագայում սուբյեկտների միջև վեճերի առաջացման հավանականությունը, դրանից բացի, այդ գործարքներին տալով ավելի բարձր իրավաբանական ուժ, քան հասարակ գրավոր ձևով կնքվածները, ինչպես նաև այդպիսով բարձրացվում է կողմերի պատասխանատվությունն իրենց պայմանագրային հարաբերությունների նկատմամբ:
Նոտարը պետք է կողմերից պահանջի տվյալ գործարքը վավերացնելու համար սույն օրենքով սահմանված անհրաժեշտ փաստաթղթեր, ներառյալ` ապացույցներ, որ գույքը կամ դրա նկատմամբ իրավունքը պատկանում է այն տնօրինող (օտարող, գրավ դնող, օգտագործման կամ հավատարմագրային կառավարման հանձնող և այլն) անձին:
Համաձայն «Գույքի նկատմամբ իրավունքների պետական գրանցման մասին» ՀՀ օրենքի 23-րդ հոդվածի` գույքի հետ կապված գործարքներից ծագող իրավունքները՝ սեփականության իրավունքը, օգտագործման իրավունքը, գրավը, հիփոթեքը, սերվիտուտները, այլ սահմանափակումները, շարժական գույքի նկատմամբ իրավունքները, բացառությամբ տրանսպորտային միջոցների նկատմամբ իրավունքների, ինչպես նաև, օրենքով նախատեսված դեպքերում, այլ իրավունքները անշարժ գույքի պետական ռեգիստրի տարածքային ստորաբաժանումներում՝ ըստ անշարժ գույքի գտնվելու վայրի, ենթակա են (պետք է ներկայացվեն) պետական գրանցման` գործարքների նոտարական վավերացման օրվանից սկսած 30-օրյա ժամկետում: Գործարքներից ծագող իրավունքների պետական գրանցման պահանջը չպահպանելը հանգեցնում է դրա անվավերության: Նման գործարքը համարվում է առոչինչ:
