Գործատուն իրավունք ունի աշխատողի հետ լուծելու անորոշ ժամկետով կնքված աշխատանքային պայմանագիրը, ինչպես նաև որոշակի ժամկետով կնքված աշխատանքային պայմանագիրը նախքան դրա գործողության ժամկետի լրանալը, 11 դեպքերում, որոնցից մեկը` աշխատողի նկատմամբ վստահությունը կորցնելու դեպքն է:

Արդյոք այս դրույթը կարո՞ղ է կամայականություն դրսևորել և աշխատանքից հեռացնել անձանց:

Փաստաբան Ժաննա Սիմոնյանի խոսքերով` այս նորմը նախկինում բավականին լայն հնարավորություններ էր տալիս գործատուներին, սակայն ներկայումս իրավիճակը փոխվել է. «Օրենսգրքի 122-րդ հոդվածը կարգավորում է, թե որ դեպքերը կարող են լինել վստահության կորուստը»:

Նախատեսված է երեք դեպք, երբ աշխատողը`

1) դրամական կամ ապրանքային արժեքներ սպասարկելիս կատարել է այնպիսի արարքներ, որի հետևանքով գործատուն կրել է նյութական վնաս.

2) ուսումնադաստիարակչական գործառույթներ իրականացնող աշխատողը թույլ է տվել տվյալ աշխատանքը շարունակելու հետ անհամատեղելի արարք.

3) հրապարակել է պետական, ծառայողական, առևտրային կամ տեխնոլոգիական գաղտնիքներ կամ դրանց մասին հայտնել է մրցակից կազմակերպությանը:

Մյուս պարագաներում փաստաբանի փոխանցմամբ այս հիմքով չի կարող գործատուն լուծել պայմանագիրը:

Փաստաբան Նարինե Գրիգորյանն էլ ասաց, որ հաճախ է տեղի ունենում, որ խախտումով այս հիմքը կիրառվում է գործատուների կողմից. «Բազմաթիվ անգամ դատական պրակտիկայում հանդիպում է խախտումով կիրառված այս հիմքը: Այդուհանդերձ, օրենքը հստակ տալիս է դեպքերը: Մնացած բոլոր հանգամանքներում, եթե բացակայում են երեք հիմքերը և գործատուն անձին ազատել է աշխատանքից, ապա դա անօրինական է ու դատական կարգով պետք է բողոքարկվի»:

Իրավաբան.net