Գերմանիայում շենքերի համար մշակվել է սառեցնող ծածկույթ։
Ջրհեղեղները, փոթորիկները և ջերմային ալիքները դառնում են ավելի տարածված, և ճարտարապետները, ինժեներները և լանդշաֆտային դիզայներները նոր ուղիներ են առաջարկում քաղաքները կլիմայի փոփոխության հետևանքներին հարմարեցնելու համար: Մասնավորապես, Գերմանիան և Չինաստանը ռազմավարություններ են մշակում, որպեսզի օգտագործեն անձրևաջրերը շենքերը սառեցնելու համար: Այս մասին գրառում է կատարել Հիդրոօդերևութաբանության և մոնիթորինգի կենտրոնի տնօրեն Լևոն Ազիզյանը։
«Բնական միջավայրում ջուրը ներծծվում է հողի և բուսականության կողմից, իսկ այն մասը որ գոլորշիանում է սառեցնում է օդը։ Բետոնից, ապակուց և պողպատից կառուցված քաղաքներում ամեն ինչ այլ է՝ ջուրը չի թափանցում ցեմենտի մեջ, այլ ջրահեռացման համակարգով մտնում է կոյուղի։ Բետոնը կլանում է ջերմությունը և «վանում» ջուրը, շենքերի մակերեսը, ինչպես ճանապարհների մակերեսները, կարող է տաքանալ մինչև 80–90° և քաղաքներում ձևավորվում են այսպես կոչված ջերմային կղզիներ։
Շտուտգարտի համալսարանում շենքերի համար ծածկույթ է ստեղծվել, որը հավաքում է անձրևաջրերը և զգալիորեն սառեցնում է շենքի ճակատները՝ մինչև 17°: Նոու-Հաուն բազմաշերտ գործվածք է, որը կարող է ջուր պահել և գոլորշիացնել այն շոգ եղանակին: Արտաքին թաղանթային շերտը թույլ է տալիս անձրևի կաթիլներին անցնել, իսկ ներսից տեղադրված թաղանթը ջուրն ուղղում է դեպի ամբար կամ շենքի ներս, որտեղ այն կարող է օգտագործվել բույսերը լվանալու, զուգարանի համար և ջրելու համար (տարվա այլ ժամանակներում): Նույն ջուրն օգտագործվում է շոգ եղանակին ծածկույթը խոնավացնելու համար, որպեսզի գոլորշիացման միջոցով սառչի ճակատը:
Գյուտը ներկայումս փորձարկվում է Շտուտգարտի համալսարանի համալսարանում, որտեղ հետազոտողները փորձարկում են դրա ուժը մինչև 36 մետր բարձրության վրա»,-հայտնել է Լևոն Ազիզյանը։
