Երևանի Մխիթար Հերացու անվան պետական բծշկական համալսարանից հայտնում են.
«Արցախի դեմ սանձազերծված ադրբեջանաթուրքական պատերազմն անավարտ թողեց մի քանի տասնյակ ապագա բժիշկների երազանքներն ու նպատակները: ԵՊԲՀ ընդհանուր բժշկության ֆակուլտետի առաջին կուրսի ուսանող Սարգիս Ղազարյանը ևս չհասցրեց Հիպոկրատի երդում տալ, խաղաղ օրերին բազմաթիվ մարդկանց կյանքներ փրկել…
Սարգսի Ղազարյանը ծնվել է 2001թ.-ի դեկտեմբերի 3-ին Գեղարքունիքի մարզի Ճամբարակ քաղաքում: Ընտանիքի միակ որդին էր: Սիրած աղջիկ ուներ, ում նպատակները ևս անկատար մնացին։
Ընկերները նրան հիշում են, որպես յուրահատուկ անհատականություն՝ բարի սրտով, հումորի բարձր զգացմամբ, ով միշտ պատրաստ է եղել օգնել, աջակցել բոլորին:
«Բժշկականում ամեն ինչ Սագոյին է հիշեցնում… Երազում էր լավ բժիշկ դառնալ: Մեկ կիսամյակ սովորեցինք, հետո զորակոչվեց բանակ՝ հայրենիքի հանդեպ իր պարտքը կատարելու, բայց, ավաղ, հայրենիքը նրան պարտք մնաց: Կյանքումս հանդիպած ամենահայրենասեր ու ամենաբարի մարդն էր, երբեք չէր չարախոսում»,-պատմում է համակուրսեցին՝ Հայկ Խաչատրյանը:
Սարգիսը սկզբում ծառայել է Հոկտեմբերյանի զորամասում, այնուհետև, որպես կրտսեր սերժանտ, դիրքի ավագ, տեղափոխվել է Մատաղիս, պատերազմի ժամանակ համառ մարտեր է մղել, փրկել բազմաթիվ զինակիցների կյանքեր:
«Երբ հակառակորդի զորքը հարձակվել է իրենց դիրքի վրա, Սարգիսն ու իր զինակից ընկերները մնացել են դիրքում, մյուսներին ուղարկել թիկունքը պահելու, այդ ժամանակ էլ հրետանու հարվածից զոհվել են՝ փրկելով ավելի քան 50 զինվորի կյանք: Նրա մարտական ընկերները պատմում են, որ այնքան է կրակել՝ զենքի տաքությունից ձեռքերը վառվել են, բայց անկախ դրանից, երբ հարցրել են՝ ո՞նց ես, միշտ պատասխանել է՝ արջի պես: Ցավոք, մեր ընկերոջը կորցրինք անհավասար կռվում»,-ասում է Հայկը:
Սարգիսի հայրը Արցախյան առաջին պատերազմի մասնակից է՝ հոգեպես շատ ամուր, ուժեղ մարդ։ «Նրա դաստիարակության արդյունքն է, որ Սարգիսը չնահանջեց, չխուսափեց՝ մինչև վերջին շունչը պաշտպանելով հայրենիքը: Մեր ընկերների կորստով Աստված մեզ պատժեց, որովհետև մեր՝ թե՛ իմ, թե՛ մյուսների, թե՛ հասարակության վերաբերմունքը նրանց նկատմամբ շատ տեղերում սխալ է եղել։ Աստված մեզ պատժեց, որպեսզի հասկանանք, թե ինչպես պետք է վերաբերվենք շրջապատի մարդկանց, պետք է կարողանանք գնահատել բոլորին ոչ թե մահից հետո, այլև միշտ»,-շեշտում է համակուրսեցին։
Սարգիս Ղազարյանի մարմինը գտել են զոհվելուց շաբաթներ անց: Ձեռքում եղել է քարտեզ, ծոցագրպանում՝ զինվորական գրքույկ ու հեռախոս:
«Մինչև վերջին պահը հույս ունեինք, որ սխալմունք է եղել, որ նա ողջ ու առողջ կգտնվի… Պատերազմից հետո Կարմիր խաչի օգնությամբ գտել են մարմինը, փաստաթղթից ու հեռախոսից են հասկացել, որ ինքն է: Սագոս անմահացավ. գիտակցված մինչև վերջ մնաց դիրքում, դարձավ մեր հերոսը…», – ցավով նշում է Հայկը՝ հավելելով, որ պատերազմում շատ ընկերներ է կորցրել, այս տարիքում այդքան կորստի ցավ ու ծանրություն է զգացել։
Սարգիսը հուղարկավորվել է նոյեմբերի 19-ին՝ Ճամբարակի գերեզմանատանը։
Հավերժ փառք և խոնարհում բոլոր զոհված տղաներին…»:
