Առողջապահության նախարար Արսեն Թորոսյանի հրամանով, հունվարի 29-ին, Վիլեն Գաբրիելյանը նշանակվել է «Դեղերի և բժշկական տեխնոլոգիաների փորձագիտական կենտրոն» ՓԲԸ-ի տնօրենի պաշտոնում։

Այս մասին նա գրում է․

«Մինչ մի քանի կարևոր սկզբունք ֆիքսելը՝ անհարկի շահարկումները մաքսիմալ մինիմալիզացնեմ, չնայաց նենց չի ես դրանից վատ եմ զգում կամ խուսափում եմ, քանզի իմ համար ցանկացած անգամ աննորմալ բան նորմալ է: Այնուամենայնիվ կարևորում եմ ասել հետևյալը:

Եթե ես շարժվեմ այն տրամաբանությամբ, որով տեղի են ունենում որոշ շահարկումներ և որին իրականում որոշ մարդիկ սովորեն, ապա կարծում եմ կասկած չունեք, որ եթե ուզենայի/ուզենաինք՝ կարող էի իսկապես նշանակվել այն պաշտոնին որին նշանակվել եմ այսօր, բայց ես չեմ կարող և չեմ ուզում լինել արտոնյալ որևէ իրավիճակում, քանզի ես միշտ առաջնորդվում եմ՝ առաջինը լինելու մոլուցքը փոխարինել վերջինը լինելու պատրաստակամությամբ սկզբունքով, ես նախընտրել եմ մասնակցել տվյալ թափուր հաստիքի պաշտոնի մրցույթին և միայն այն հաղթահարելու պարագայում հավակնել այդ պաշտոնին:

Իհարկե այնուամենայնիվ կարող է հարց ծագել թե՞ ինչու ես, ինչը շատ բնական է և տեղին: Ըստ այդմ, տամ ձեզ կարճ ու կոնկրետ պատասխան, իմ կարծիքով թե ինչու է նախարարի ընտրությունը կանգնել իմ վրա, որովհետև կարծում եմ կասկած չունեք՝ ունեմ բավականաչափ համարձակություն, իսկ ավելի կարևոր է քաղաքական կամք տվյալ կարևորագույն ոլորտը իրապես լիարժեք համակարգելու և կարգավորելու: Այս մասով այսքանը:

Հիմա ուզում եմ ձեզ հետ ֆիքսել երեք կետ.

Առաջինը. Անկախ ամեն ինչից, անկախ նրանից, թե ինչով եմ ես զբաղվել, ցանկացած պարագայում ես նախըտրել եմ անել միայն այն ինչը սիրում եմ, ինչը իմ սրտով է և որտեղ ես կարող եմ օգտակար լինել ու արձանագրել արդյունք: Ես գործին որպես գործ, աշխատանքին որպես աշխատանք, որպես պարտականություն երբեք չեմ վերաբերվել և չեմ վերաբերվելու, ցանկացած բանին որով զբաղվել եմ վերաբերվել եմ, որպես առաքելություն և միայն որպես առաքելություն՝ ի նպաստը համընդհանուր շահի:

Երկրորդը. Ես դեղորայքը միշտ դիտարկել եմ և դիտարկելու եմ միայն ու միայն որպես ազգային անվտանգության բաղադրիչ, այլ ոչ թե որպես բիզնես շահ:

Երրորդը. Ես շատերի նման չեմ ասելու, որ ես ծառայելու եմ Հայաստանի Հանրապետությանը, քանզի պաշտոնական դիրքը չէ, որ ինձ պետք է պարտավորեցնի մտածել և վարվել ի նպաստ Հայաստանի Հանրապետությանը և Ժողովրդին: Այն պահից սկսած, երբ ծնողս որոշել ա, որ մենք որպես Բաքվից փախստական գնում ենք ոչ թե Ամերիկա, այլ գալիս ենք Հայաստան բնակվելու և հետագայում ստացել եմ ՀՀ քաղաքացու անձնագիր, ես ծառայել եմ Հայաստանի Հանրապետությանը անկախ նրանից շուկայում գուլպա եմ վաճառել, դեղատանը պահակ եմ եղել, Հայաստանի ամենամեծ դեղատնային ցանցի վերահսկողության պետ եմ եղել, քաղաքացիական ակտիվությամբ եմ զբաղվել, թե զինված ուժերում եմ ծառայել:

Սակայն ես ասում եմ, որ ես ծառայելու եմ օրինակ, ոնց եմ ես միշտ պատկերացրել, թե ինչպիսին պետք է լինի պաշտոնական կարգավիճակ և լիազորություն ունեցող մարդը:

Շնորհակալ եմ բոլոր այն մարդկանց որոնք ինձ հոգեպես աջակցել և երկրպագել են, բայց ավելի շատ շնորհակալ եմ այն մարդկանց որոնք ինձ պրինցիպ են քցել, մեկ ա ինձանից սկզբունքային չեք: Այսքանը:

Գլուխներդ բարձր, դուխներդ տեղը, սաղ այլ ավելի լավ ա լինելու

Շնորհակալություն ուշադրության համար

հարգանքով՝

ՕմարիԱրծիվ

նավակ Ճոճողը»։