Իլհամ Ալիևը հոր՝ Հեյդար Ալիևի ծննդյան 100-ամյակի առթիվ ելույթ է ունեցել օկուպացված Շուշիից: Այս մասին գրում է ադրբեջանագետ Տաթև Հայրապետյանը։
«Ներկայացնում են նրա ելույթի հիմնական կետերը՝ բառացի մեջբերումներով՝
Ադրբեջանցի ժողովրդի աղետները սկսվեցին Հեյդար Ալիևի՝ պաշտոնից հեռացումից հետո: Եթե նա մնար իշխանության, հայ ազգայնականները չէին կարող նման կեղտոտ քայլեր ձեռնարկել մեր պետության դեմ: Հայ ազգայնականները այն ժամանակվա Ադրբեջանի ծախված իշխանությունների հետ միասին միավորվել էին Հեյդար Ալիևի դեմ:
Շուշին 1992-ի մայիսին կորսվել է պետական դավաճանության արդյունքում: Ժողճակատ–Մուսավաթ զույգը Շուշին հանձնեց իշխանության գալու համար:
Մայիսի 2-ից մինչ օրս Ղարաբաղում և Արևելյան Զանգեզուրում դրվել են 10 գյուղերի հիմքերը։ Մեծ առաջնորդ Հեյդար Ալիևի ամենամեծ ցանկությունը Շուշին, Ղարաբաղն ու Զանգեզուրն ազատ տեսնելն էր:
Մենք մեծացրել ենք այնպիսի երիտասարդների, ովքեր կարող էին լեռը դնել լեռան գագաթին, և նրանք իրականում դա արեցին: Մենք դաստիարակել ենք այնպիսի երիտասարդ սերունդ, որը, դրսևորելով բարոյական և ֆիզիկական բարձր հատկանիշներ, ազատագրել է տարիներով օկուպացված հողերը և գրեթե թեթև սպառազինությամբ ազատագրել այնպիսի անառիկ ամրոց, ինչպիսին Շուշին է:
Մենք ոչ մեկից կախված չենք, ոչ մեկի գործերին չենք խառնվում։ Բայց որևէ մեկին թույլ չենք տալիս և թույլ չենք տա քիթը խոթել մեր գործերի մեջ ՝ լինեն դրանք քաղաքական հարցեր, լինեն դրանք Ադրբեջանի և Հայաստանի հարաբերությունների հարցեր, լինեն դրանք Ադրբեջանի անբաժանելի մաս կազմող Ղարաբաղի հարցը։ Ոչ մեկին թույլ չենք տվել և թույլ չենք տալու։ Դա ապահովելու համար մենք ունենք կամք և ուժ:
Մենք Ղարաբաղն ու Զանգեզուրը նորից ենք կառուցում:
Երկրորդ ղարաբաղյան պատերազմը մեր պատմական հաղթանակն է: Սա պետք է ներկայացվի մեր դասագրքերում, պատմության մեջ՝ որպես հերոսական էպոս:
Ադրբեջանը ժողովրդավարական երկիր է, Ադրբեջանում մարդիկ ազատ են ապրում:
Կան երկրներ, որտեղ այլ ժողովրդի ներկայացուցիչները չեն կարող ապրել։ Օրինակ ՝ Հայաստանը։ Հայաստանը, որի բնակչությունը 99,9 տոկոսով բաղկացած է հայերից: Սա փաստացի ցույց է տալիս այդ երկրի ֆաշիստական քաղաքականությունը։ Սակայն կար ժամանակ, երբ ներկայիս Հայաստանի բնակչության մեծամասնությունը ադրբեջանցիներ էին, այլ ազգությունների ներկայացուցիչներ:
Այս ելույթում իրեն հատուկ հայտարարություններից զատ, ուշադրության է արժանի հետևյալ արտահայտությունը՝ «Ղարաբաղ ու Զանգեզուր», նախկինում հաճախ ասում էր՝ «Ղարաբաղ ու Արևմտյան Զանգեզուր», հիմա նրա ախորժակը արդեն տարածվում է ամբողջ Սյունիքի վրա: Այս ելույթը ՀՀ տարածքային ամբողջականության նկատմամբ ոտնձգություն պետք է որակվի: Իսկ մեզ ֆաշիզմի մեջ մեղադրող Ալիևին պետք է հիշեցնել իր հակահայկական բազմաթիվ ելույթներն ու Սաֆարովի հերոսացման ակտը»:
