ՀՀ օրենսդրությամբ հստակ ժամկետներ են սահմանված արխիվային հավաքածուի փաստաթղթերի պահպանման համար, որը համապատասխան սուբյեկտը պարտավոր է պահպանել իր մոտ և որից հետո միայն հանձնել համապատասխան պետական կամ համայնքային արխիվ: Նշվածը նպատակ է հետապնդում ապահովելու նշված փաստաթղթերի վերահսկելիությունը, փաստաթղթերի կորստյան դեպքում վերականգնման ապահովումը և քաղաքացիական հարաբերությունների կայունությունը:

«Հայաստանն ընդդեմ կոռուպցիայի» ծրագրի ավագ փաստաբան Կարեն Հովհաննիսյանի խոսքով` «Հայաստանի Հանրապետության արխիվային հավաքածուի փաստաթղթերը ժամանակավոր (մինչև պետական և համայնքային արխիվներ մշտական պահպանության հանձնելը) պահպանելու առավելագույն ժամկետներն են`

1) Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի, օրենսդիր, գործադիր, դատական իշխանության մարմինների, ինչպես նաև օրենքի հիման վրա ստեղծված պետական կառավարչական գործառույթներ իրականացնող այլ պետական մարմինների, պետական կազմակերպությունների փաստաթղթերի համար – 10 տարի.

2) տեղական ինքնակառավարման մարմինների և համայնքային կազմակերպությունների փաստաթղթերի համար – 5 տարի.

3) սահմանված կարգով Հայաստանի Հանրապետության արխիվային հավաքածուի կազմում ընդգրկված արխիվային փաստաթղթերի առանձին տեսակների`

– քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման համար – 100 տարի,

– նոտարական գործարքների գրանցումների համար – 10 տարի,

– անշարժ գույքի պետական կադաստր վարող մարմինների կադաստրային գործերի և գրանցման գրքերի համար – 100 տարի,

– տնտեսական գրքերի (ծխամատյանների) համար – 75 տարի,

– իրականացված կապիտալ շինարարության նախագծային փաստաթղթերի համար – 20 տարի,

– արտոնագրված տեխնոլոգիական և փորձարարակոնստրուկտորական փաստաթղթերի համար – 20 տարի,

– գիտահետազոտական և արտոնագրային փաստաթղթերի համար – 15 տարի,

– պետական աջակցությամբ ստեղծված կինո-, ֆոտոփաստաթղթերի համար – 5 տարի,

– պետական աջակցությամբ ստեղծված տեսա-, ֆոնոփաստաթղթերի համար – 3 տարի»:

Աղբյուրը` Իրավաբան.net