«Ոստիկան հայուհիներ» հատուկ նախագծի շրջանակներում այս անգամ կփորձենք պարզել, թե ինչպիսին է Պարեկապահակետային ծառայության հինգերորդ հատուկ գումարտակի, առաջին վաշտի երկրորդ դասակի ծառայության տեսուչ, ոստիկանության լեյտենանտ Արմինե Ղաջոյանը, թե՛ ոստիկանի ծառայություն անցկացնելիս, թե՛ նրանից դուրս:
–Ո՞րն է ոստիկան դառնալու` Ձեր շարժառիթը:
– Ես դարձա ոստիկան, որովհետև գտնում էի, որ պետք է հնարավորություններիս սահմաններում օգնեմ մեր քաղաքացիներին՝ հաշմանդամություն ունեցող անձանց, մեծահասակներին, մանուկներին: Սիրում եմ իմ մասնագիտությունը, որովհետև այն բավականին հետաքրքիր է, որևէ օր չի կրկնվում:
-Ունե՞ք այլ մասնագիտություն:
-Այո՛, ունեմ բարձրագույն կրթություն, ավարտել եմ Եվրոպական կրթական – տարածաշրջանային ակադեմիան, լեզվաբան եմ, տիրապետում եմ անգլերենին և ֆրանսերենին, երկրորդ մասնագիտությունս համատեղում եմ առաջինի հետ, երբ հանդիպում ենք մարդկանց, ովքեր հայերեն չգիտեն և ինչ-որ խնդիրներ ունեն, ես կարողանում եմ օգնել նրանց:
-Ձեր աշխատանքային չորս տարիների ընթացքում ի՞նչ դժվարությունների եք հանդիպել:
-Նախ նշեմ, որ շատ եմ սիրում իմ մասնագիտությունը և պատվով եմ կատարում այն, աշխատանքը բարդ է, որովհետև տաբեր մարդկանց հետ ենք շփվում՝ նախարարներից մինչև հասարակ քաղաքացիներ, որոնց հասկանալը, տարբեր իրավիճակներում ճիշտ կողմնորոշվելը, բարդ է: Մենք միշտ փորձում ենք հանգստացնել ու օգնել մարդկանց, բայց եթե ոստիկանի օրինական պահանջներին չեն ենթարկվում, նաև այլ միջոցների ենք դիմում՝ վարչական ձերբակալում և այլն:
-Արմինե՛, վստահ եմ, որ զենքից կարողանում եք օգտվել: Այս տարիների ընթացքում եղել է դեպք, երբ այն կիրառեք:
-Ոչ՛, այդպիսի դեպք դեռ չի գրանցվել:
-Բողոքի ակցիաների ժամանակ աշխատո՞ւմ եք:
-Իհարկե, մենք քաղաքացիների կողքին ենք, ապահովում ենք նրանց անվտանգությունը:
-Անհնազանդությունների, բախումների ժամանակ հերթապահում ե՞ք, թե՞ փորձում եք խուսափել:
-Ես և գումարտակի աղջիկները՝ բոլորս մասնակցում ենք, ճիշտ է՝ տղաները մեզ շատ են օգնում, բայց շատ ժամանակ նաև մենք թույլ չենք տալիս մարդկանց խախտել հասարակական կարգը, կարելի է ասել՝ տղաների հետ հավասար ծառայում ենք:
– Իսկ կնոջ բնազդն այդ ժամանակ չի՞ արթնանում, չի՞ խանգարում աշխատել:
– Ոչ՛, եթե ես ընտրել եմ այս աշխատանքը և ընդգրկված եմ նրա մեջ, բացի այդ նախապես գիտակցել եմ, թե ուր եմ գնում և ինչի համար, կարող եմ ամեն ինչի առնչվել, ապա ես առանց վախի կատարելու եմ իմ աշխատանքը, իսկ կին լինելն՝ ավելի ուժեղ է դարձնում ինձ:
– Նշեցիք, որ ուժեղ կին եք, ի՞նչ կասեք այն կարծրատիպի մասին, թե կանայք թույլ էակներ են:
-Ես դա այնքան էլ ողջամիտ չեմ համարում, եթե մարդ ունի նպատակ և ուզում է ինչ-որ բանի հասնել, ուրեմն անկախ սեռից պետք է ուժեղ գտնվի և առաջ գնա:
– Ինչպիսի՞ն եք դուք աշխատանքից դուրս:
– Ես ազատ ժամանակս ընկերներիս և ծնողներիս հետ եմ անցկացնում, զբաղվում եմ լողով, սիրում եմ ընթերցել, զարգացնում եմ լեզուների իմացությունս:
–Ասացիք, որ ընթերցել եք սիրում, ո՞վ է Ձեր սիրած գրողը, կամ ո՞րն է սիրած ստեղծագործությունը:
-Շիրվանզադեի ստեղծագործություններն եմ սիրում կարդալ, ինչպես նաև Պաուլո Կոելյո և այլն:
–Ըստ Ձեզ՝ ոստիկանի մասնագիտությունը ավելի շատ կնոջ համար է , թե՞ տղամարդու:
–Ես կարծում եմ, որ մեկը մյուսին լրացնում է, ինչպես ընտանիքում այնպես էլ համակարգում և՛ տղամարդն է անհրաժեշտ, և՛ կինը. համակարգը ևս ընտանիք է:
-Եթե հնարավորություն տրվեր փոխելու մասնագիտությունը, ի՞նչ կընտրեիք:
-Ես երբեք չէի հրաժարվի իմ մասնագիտությունից, այն իմ մի մասն է կազմում:
Հարցազրույցը` Լիլիթ Շաբոյան
Լուսանկարները` Հերմինե Վիրաբյանի
Մտահղացման հեղինակ` Կարեն Զադոյան
Կարդացեք նաև`
«Եթե հիմքում կա սեր, ամեն ինչ կարելի համատեղել». կին ոստիկան
«Ոստիկանական համակարգում կին լինելն առավելություն է»
Ոստիկանությունն իմ տունն է, իմ կոչումը. Նելլի Դուրյան
Կին ոստիկան. «Իմ մեծ երազանքն է մնացել Հարվարդի համալսարանում սովորելը»
«Մենք` կին ոստիկաններս, աշխատում ենք խստությունը զուգորդել մեղմ վերաբերմունքի հետ»
