Բարենպաստ վարչական ակտն այն վարչական ակտն է, որի միջոցով վարչական մարմիններն անձանց տրամադրում են իրավունքներ կամ նրանց համար ստեղծում են այդ անձանց իրավական կամ փաստացի դրությունը բարելավող ցանկացած այլ պայման:

Այս սահմանումից կարելի է ենթադրել, որ վարչական ակտի հասցեատերը չպետք է շահագրգռված լինի բարենպաստ վարչական ակտն անվավեր ճանաչելու հարցում, սակայն «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» ՀՀ օրենքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ մասը նախատեսում է, որ «Բարենպաստ ոչ իրավաչափ վարչական ակտը, որի հիման վրա ծագում են միաժամանակյա կամ ընթացիկ գույքային պարտականություններ, կամ որն այդպիսի պարտականությունների համար նախադրյալ է համարվում, կարող է ուժը կորցնել միայն դրա անվավեր ճանաչվելու պահից, եթե այդ ակտով օգուտ ստացողը, վարչական ակտի նկատմամբ վստահության իրավունքի ուժով, արդեն ձեռք է բերել տրամադրված օգուտները կամ տնօրինել է գույքը, որի հետևանքով դրանք չեն կարող վերադարձվել, կամ վերադարձվելու դեպքում կարող է էական վնաս պատճառվել օգուտ ստացողին»:

«Վերը նշված հոդվածը նախատեսում է բարենպաստ վարչական ակտն անվավեր ճանաչելու հնարավորություն, իսկ ինչպես հայտնի է, վարչական ակտը կարող է բողոքարկվել վարչական կամ դատական կարգով:

Սակայն Վարչական դատավարության օրենսգիրքը նախատեսում է միայն միջամտող վարչական ակտի՝ դատական կարգով վիճարկման ընթացակարգ, և նույնիսկ առկա է ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի որոշումը, համաձայն որի՝ ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգիրքը չի նախատեսում բարենպաստ վարչական ակտը վիճարկելու հնարավորություն, այդ վեճը ընդդատյա չէ վարչական դատարանին, հետևաբար՝ գործի վարույթը ենթակա է կարճման (ՎԴ/4118/05/09): Եվ այս պարագայում է, որ հարցականի տակ է դրվում ՀՀ Սահմանադրության 18-րդ հոդվածը, համաձայն որի՝ «Յուրաքանչյուր ոք ունի իր իրավունքների և ազատությունների դատական, ինչպես նաև պետական այլ մարմինների առջև իրավական պաշտպանության արդյունավետ միջոցների իրավունք»:»- Իրավաբան.net-ի հետ զրույցի ընթացքում տեղեկացրեց «Հայաստանն ընդդեմ կոռուպցիայի» ծրագրի փաստաբան Արփինե Եղիկյանը:

Աղբյուրը` Իրավաբան.net